∞ Aşk sevdiğin kişiyi herkesleştiriyor z α m α n l α

mutlu günlerimiz geldi aklıma
hiç ayrılmayalım derdin
hatırlıyor musun
bu şehirden gideceğin günü
telefonda verdiğin sözü
gidiyorum ama erken gelicem dedin


kadınların hepsi aynımı ne...

Bu kelime ne kadar üzücü...
Sevdam,
Haram olan...
Yabanci ellerin degdigi...
Yabanci gözlerin degdigi...
Ask zengini olan....
SEVDAM.

Sevdam...
yüregimi burkan...
Icimde sel gibi akan...
askim diye haykiran...
Isde bu SEVDAM.


Sevdam...
suan ellerin olan...
her gönüle konan...
dogdugu gün ölen...
iste benim SEVDAM

HayaLini sévdim...
Séni déqiL résmini sévdim.
HayaLimdé sana dokunmayi sévdim...
AShk'i rüyada tattim..
DudakLarin da déqiL...
Ufacik kaLbimé koskoca bir sén yérLe$tirdim..
Ama bén sénin bédénini déqiL..
Ruhunu sévdim...

kimseye soramıyorum seni!
kirlenme diye hiç öpmedim ya...
belki başkasını seversin diye,
hiç söylemedim sana sevdiğimi.
bilmiyorsun,
boğazımda düğümsün!
yutkunsam gideceksin,
yutkunmasam...
ölürüm...!

Ne kadar ağladım geceleri senin için
yinede sana göre ben bir hicim
ne istedin de yapmadim?
senin dayanilmaz kahrina katlandim...

canimi iste, verirdim sana
bir tek seni seviyorum desen bana.
gururumu serefimi cignettirdim seni sevdigimden
sen ise kurtarmadin beni kederimden

dünyam basima yikildi, gercegi ögrenince
bunlarda mi basima gelirmis, birini sevince?
ne yaptimda sana, beni böyle cezalandiriyorsun?
seviyormus gibi yapip aldatiyorsun

felegi suclayamam, kendi kaderimi kendim cizdim
bile bile senin gibi vefasizi sectim
kalbime degilde aklima uysaydim sanki, ne olurdu?
Bari hikayem güzel son bulurdu...

qitti diye mi bitti..?
bitti diye mi qitti..?

ilki ise cevabin zaten bitmeliydi...
ikincisiyse doğru olan zaten qidilmeliydi...
yoksa bitik düşen bir aşkmıydı sizinkisi??

//

Bitmek bazen tüm zamanların durduğunu anımsatır bana
Hiç yokmuş gibi, ya da bundan sonra yolumda üst geçit olmayacakmış gibi, ve ben karşıdan karşıya geçerken ezilecekmişim gibi his kaplar içimi, çaresiz isteksiz gidişler önüme dizilir, gururum bırakmaz
''Dur, gitme,beni koyup'' demeye...
Ağlar tüm yetim yanlarım, kahrolası yağmur ardından yağar
tüm yaşananlar yarında kalır, bir tek sol yanım bugüne taşır..

Ne ayrılıklar yaşadım umudumu yitirmedim,
Chok sevdim ama kimseyi onun gibi sevemedim,
Hich kimseye seni seviyorum diyemedim,
Seninley'ken bir tanem değerini bilemedim..

Ne unutacak kadar nefret ettin
Ne hatırlayacak kadar sevdin
Yıkık bir duvar kadar bile
Pişman değilsin biliyorum
Beni hep bulmamak için aradın
Yanıldığımdın
Yangınımdın
Yangındın

Şarkılar değil de
Hep kulaklar bitiyor,
Onarmak zordur.

Bir yürek üşümüş
Kapamış kapılarını,
Onarmak zordur.

Bir şey yitirilmiş
Hiç eskimeyecektir,
Onarmak zordur.
İnsanin içine düşen korku
Özgürlüğünden olmuştur,
Onarmak zordur

Ölümü düşünmek yenilmek,
Sevmek ölümü yenmektir,

HayaLLerimi ben sende unuttum,
Sonbaharda döküLen yaprakLar altinda
Oturuyorum,seni düşünüyorum,
Son isteqim seni bir kez daha görebiLmek,
Çok mu istiyorum?
Çünkü bu sonbaharda da yoksun...

ararlıydım...
Sırt çantam bir hayli ağırlaşmıştı..
Geçmişin yükü olsa gerek...

Kararlıydım...
Kaç kırık kalp sığdırmıştım acaba çantama..
Kaç göz koymuştum üzeri yaşlı..
Hangi isimler üst üste gelmişti bilmiyorum...

Kararlıydım...
El yordamı ile doldurdum hepsini,bir kez daha görmek istemiyordum..
Karşı karşıya gelmek, geçmişe dair ne varsa hayatımda...

Kararlıydım...
Arkama bakıp,gözlerim nemli acı çekmekten bıkmıştım artık..
Hele birde ayaklarımın önüne bembeyaz bir sayfa serilmişken...

Kararlıydım...
Koşar adım uzun bir mesafe katettim..
Kaç bina,kaç cadde, kaç yürek geçtim..
Kaç dem bıraktım kim bilir...

Kararlıydım...
Geçmişimi dalga dalga başka bir kıyıya vuracak olan denizin kokusu çoktan nefesime karışmıştı...

Kararlıydım...
Eskiye dönüp ona zincirlenmektense sil baştan yazacaktım geçmişimi,yeni bir sayfaya...

Kararlıydım...
Liman,iskele siz ne derseniz deyin,hayat çizgimin üstünde yürüyordum..
Sona doğru olan her adım,kalbimde ayak izleri bırakıyordu...

Kararlıydım...
Onları da bir kerede söktüm aldım yüreğimden..
Artık onlar da elimde son yolculuklarına uğurlanacaklardı...

Kararlıydım...
Ufuk çizgisi ilk kez bu kadar anlam yüklü geldi bana...

Kararlıydım...
Artık geçmişimin ufuk çizgisi ben,benim ufuk çizgim de o olacaktı..
Hep uzaklardan "merhaba" diyecektik..
O da anlaşılırsa...

Kararlıydım...
Düşünmeme dahi fırsat vermeden,adımlarımın son bulduğu yerde savurdum sırt çantamı ,ayak izlerimi dalgaların içine...

Kararlıydım...
Dalgalardan biri usulca fısıldadı kulağıma..
"Nereye kadar sürükleyelim" diye...

Kararlıydım...
Dalga dedim ;"Ufuk çizgim olana kadar sürükle gitsin"...

Ve beyaz sayfam..
Geçmişimi tek yönlü bir yola ittim..
Sadece gidiş olan...
Dönüşü olmayan...!

Ne aaaifle okuduğum şiirler ezberimde, ne de bağıra çağıra söylediğim şarkıların sözleri. Dalgın gözlerle yürüdüğüm caddelerde kayboluyorum.

Sonsuz bir inatla sarıldığım radyodan gelen o harika melodilerin de tadı yok? Peki ya o yağmurda iliklerime kadar ıslanmalarımı kim çaldı benden? Bilmiyorum!


Susuyorum artık... Sustukça susuyorum. Sustukça, üzerime gelen insanlardan kurtarmak için ruhumu, suskunluğuma sarılıyorum. Ama yine de saplanıyor yüreğime bazı kelimeler. Bazıları da acıtıyor üstelik…

Sessiz geceler benim için sığınılan bir liman sanki. Kendimi bulup bulup
kaybettiğim karanlıkta, şöyle bir uğradığım kelime hazinem de bir anlam ifade etmiyor. Düşünüyorum da bu güne kadar hep; gibi yazmışım, gibi okumuşum, gibi söylemişim ve en önemlisi; gibi sevmişim...

Elbette hiçbir şey, ben ol deyince olmaz. Bunu biliyorum ama zaman da geçiyor hızla. Tükenmez sandığım bütün sözler bitiyor ve ben de yavaş yavaş tükeniyorum... Onca yıldan sonra; hayata dair ne kaldı ki elimde? Kocaman bir hiç! Öyleyse neden bunca çaba, neye bunca isyan…

Öyle anlamsızki yaşadığım hayat. Her şey az sonra gerçekleşecekmiş gibi duruyor, elimi uzatıyorum tutmak için, kayboluyor. Benim dışımda kopuyor bütün kıyametler ve ben kendime uyan bir kıyamet beğenmiyorum…

Kalbime bir kurşun sıkacak gönüllü katilimi arıyorum ya da yüreğime su serpecek elin sahibini... Toprağa ateşi düşürecek, denizi yakamozlarla süsleyecek sesin sahibini… Artık basit şeyler bekliyorum yaşamdan. Örneğin, kimselerin bilmediği sırlarım olmalı ölürken... Kimselerin gitmediği sokaklarım olmalı... İçimi kanatan özlemlerle yaşlanıp, sonra da sessizce gitmeliyim bu dünyadan.

İşte yine susuyorum; siyah bir geceye dönüyor her anım ve okuduğum her şiir kanatıyor yaralarımı. İçimdeki çocuk ölüyor... Yalancı gülümseyişlerle beni ciddiyete çağıran insanları da önemsemiyorum. Elimden kayıp gidenlerden korktuğumu bilmiyor ki hiçbiri…

Hatırlamıyorum, ne kadar zaman oldu
Gözlerimi sensizliğe yatırmam
Gündüzü terk eyleyip
Yıldızlarla hüzün gecelerine katılmam
Gözlerim ne zaman alıştı sensizliğe ?
Hatırladığım
Yüreğim aynı acılar içinde
Bekliyor hala seni, bıraktığın gibi öylece

Hatırlamıyorum, kaç zamandır kulağım tetikte
Umudun prangalandığı zamanlarda
Yokluğuna forsa diyen acıları çektikçe
Acaba kaçıncı sen sanış kapının çalan zilini
Ve kaçıncı hüsran, kaçıncı ağlayış aynı eşikte
Ellerim ne zaman alıştı, sensizliğin kapılarını örtmeye ?
Hatırladığım
Yüreğim örtemedi sana açık kapılarını
Bekliyor hala seni, bıraktığın gibi öylece

Hatırlamıyorum, senden sonra olanları
Sigaraya ne zaman başladım
Nasıl içtim bunca şarabı
Olmazlara eklediğim aşk bakışlarını
Baharın yaşandığı mevsimlerde
Ruhuma vuran sensizlik ayazlarını
Hatırladığım
Titrediğim geceler boyu, karanlığı yorgan yaptım yokluğuna
Ruhum alıştı ayazlara da, yüreğim alışamadı nafile
Bekliyor hala seni, bıraktığın gibi öylece

Hatırlamıyorum, güneşin öğlen ki halini
Yıldızlar ve ay ne zaman arkadaşım oldu?
Ve nasıl başladı
Karanlığın hüznümü saklayan gece vakitlerinde
Acıların yüreğime kurduğu çilingir sofrası şenlikleri
Sarhoş olup, ruhuma çatmaları ve her gece nara atmaları
Hatırladığım
Geceler boyu, kayan yıldızlardan, seni dilemem
Çoktan öleceğim aslında çoktan
lakin yüreğimde hala sen varsın !
Hatırlarım seni ölemem

Hatırlamıyorum, ne kadar zaman oldu
Gözlerimi sensizliğe yatırmam
Gündüzü terk eyleyip
Yıldızlarla hüzün gecelerine katılmam
Gözlerim ne zaman alıştı sensizliğe ?
Hatırladığım
Yüreğim aynı acılar içinde
Bekliyor hala seni, bıraktığın gibi öylece

Hatırlamıyorum, kaç zamandır kulağım tetikte
Umudun prangalandığı zamanlarda
Yokluğuna forsa diyen acıları çektikçe
Acaba kaçıncı sen sanış kapının çalan zilini
Ve kaçıncı hüsran, kaçıncı ağlayış aynı eşikte
Ellerim ne zaman alıştı, sensizliğin kapılarını örtmeye ?
Hatırladığım
Yüreğim örtemedi sana açık kapılarını
Bekliyor hala seni, bıraktığın gibi öylece

Hatırlamıyorum, senden sonra olanları
Sigaraya ne zaman başladım
Nasıl içtim bunca şarabı
Olmazlara eklediğim aşk bakışlarını
Baharın yaşandığı mevsimlerde
Ruhuma vuran sensizlik ayazlarını
Hatırladığım
Titrediğim geceler boyu, karanlığı yorgan yaptım yokluğuna
Ruhum alıştı ayazlara da, yüreğim alışamadı nafile
Bekliyor hala seni, bıraktığın gibi öylece

Hatırlamıyorum, güneşin öğlen ki halini
Yıldızlar ve ay ne zaman arkadaşım oldu?
Ve nasıl başladı
Karanlığın hüznümü saklayan gece vakitlerinde
Acıların yüreğime kurduğu çilingir sofrası şenlikleri
Sarhoş olup, ruhuma çatmaları ve her gece nara atmaları
Hatırladığım
Geceler boyu, kayan yıldızlardan, seni dilemem
Çoktan öleceğim aslında çoktan
lakin yüreğimde hala sen varsın !
Hatırlarım seni ölemem

ÖYLESİNE AĞLAMAKTAYIM....

Ben öylesine daldım gittim gözlerine,
Öylesine yok oldu kederim senin ilik nefesinde...
Öylesine mutlu oluyordum yanında...
Düşünmeden, nedeni, niçini?
Birleşen eller öylesine birleşmişti,
Bir gün ayrılacaklarını biliyorlar gibi...
Öylesine huzurluydum, öylesine bahardım yanında,
Öylesine yaz gecelerinde esen ılık rüzgarlar gibi, içime doldun...
Öylesine sevdim...ben öylesine sana aşık oldum...
Öylesine içim çığlıklarla doldu...
İçimde ki boşluğu sen öylesine doldurdun...
Ben seni beklentisiz sevdim...
Ben seni öylesine sevmek için sevdim...
Sen benim, öylesine kahramanım olmuştun....
Ben öylesine sana aşık olmuştum...
Ben zaten öylesine bekledim seni, gelip gelmemem önemli değildi...
Biliyorsun öylesine başlamıştı her şey...
Sadece yaşanmasını istediğimiz için yaşandı her şey...
Öylesine...Beklentisiz...
Bilirsin, ben zaten beklentisiz severim...
Geç olsa da öğrendim...
Bir şeyi daha öğrendim,
Geç diye bir zaman dilimi yokmuş...’
İNSAN HER YAŞTA AŞIK OLURMUŞ...
Zaten geç yada erken, öylesine başlamıştı her şey...
Hani beklentiler yoktu?, hani beklentiler sevgiyi boğmuştu?...
Şimdi , ben boğuluyorum...
Seni çok sevdim...
Gittiğinde, öylesine ağladım ki...Öylesine mutsuz oldum ki...
SENİ ÖYLESİNE SEVMEMEMİŞİM, SANIRIM...
Yoksa...
Şimdi, öylesine mi ağlamaktayım..........?

Hiç kalbin ağrıdı mı sebepsizce,
Hiç için titredi mi sıcak yaz geceleri,
Dolunaya baktığında hissettin mi hiç
Yapayalnız derin bir karanlıkta olduğunu,
Ve acı bir şekilde farkına vardın mı,
Kalabalık içinde sessizce dolaştığını…

Düşündüğün şeyi bilmeden uzaklara takılır gözlerin;
Ellerin bilmediğin elleri tutar sanki,
Tuttuğun el sana huzur verir de;
Sen o huzurla bir türlü rahatlayamazsın…

Boğazında kelimeler düğümlenir, yutkunursun;
Bakışların buğulanır, gözlerini kısarsın,
Tek damla düşmesin diye çabalarsın;
Bilirsin ilk düşen damla habercisidir; sağanakların,
Bilirsin sağanakların ardından körelir; duyguların,
Bilirsin ki içindeki yangınlar büyür sağanaklarda…

Sen bilirsin ama kalbin bilmez bunları,
Yaşadıkça yaşar sevdalar kalbinde,
Büyüdükçe büyür kalbin, her sevdayı saklar içinde,
Gün gelir sığmaz olur kalbin göğsüne,
Taşıyamaz olur bedenini, artık yorulur…
Duyguların ağır gelir; ezilirsin
Bir gün açıklanmamış duygularınla köşende,
Teslim olursun ölüme,

Yar?
Duyuyormusun?
Bütün mumları yak..Ağacın altı aydınlık olsun..
Bir melodi..Damlalar ve sen...
Sus konuşma..
Sadece gözlerime bak..

Konuşursam...isyan ederim..
Konuşursam...Sevdiğimi söylerim...
Konuşursam...İnanki Gidemezsin..

Bavulunda boş bir köşe ayır bana..
Ne kadar güçlüyüm desem de sana,
Bavuluna sığmak için küçülebilirim...
Küçülecek kadar büyük sevdam..
Bir bavulda yaşayacak kadar isyanım var..
Korkuyorum...

Korktuğum sadece rüzgar..Öyle sinsi ki bu gece..Hani dalsam bir ara gözlerine.. Kaybolsam..Alıp ***ürecek seni..

Lanet olsun sana kalemim..

Susmuyorsun yine bu gece..
..
Ağlamak yok..

Sen beni hiç sevmedin ki...
Sevseydin,ayrılık yazmazdı bizim kitabımızda
Hasretin zamansız pusuda beklemezdi,
Öldürmek için beni. nefesimi kesen vuruşlara,
Sebep olmazdı soğuk,alaylı sözlerin...
Sen beni hiç sevmedin ki..sevseydin,
Gölgem ağlıyor omzunda,onu görürdün,
Odandaki her köşede,
Nefes alışlarım var,onu duyardın...
Gözyaşlarıma kıyamazdın,
Can çekişmelerime dayanamazdın...
Cellat olup sevgimin,
Boynunu vurmazdın acımadan,
Sen beni hiç sevmedin ki...
Sevseydin
Herşeyi ama herşeyi benimle birlikte,
Omuzlardın....

Tutardık mutluluğun saçlarından,
Sürüklerdik olduğumuz yere...
Sevda şerbetini içerdik,
Umuda yolculuk yapardık,
Sevgi dolu bulutlara binip...

Sen beni hiç sevmedin ki...
Sevseydin,
Şimdi şu an,silerdin gözyaşlarımı...
Yanımda olurdun hiç düşünmeden...
ikiz cocuklarimiza davetiye gönderirdik,
nikah şahidimiz olurdu bütün şiirler...
sen beni hiç sevmedin ki..
sevseydin,
beni ayazda bırakmaz,
gözlerine misafir eder,
gamzelerinde uyuturdun...

Kara listem okunaklı,sonuçlar dokunaklı.
Son celsede boşadım aşkımı,elimin tersiyle düz ettim tüm kırışıklıkları.
Tadilatta kalbimin boş beyaz sarayları.
Yaşlı taş çocuk kırdı sevdiği tüm oyuncakları...

Hayat....

Hayat;

Seni kaç kişinin aradığı kimi öptüğün,hangi sporu
yaptığın da degildir.

Hayat, ayakkabıların,saçın,derinin rengi de değildir.
Nerede yaşadığın veya hangi okula gittiğin de değildir.
Aslında hayat; notlar,para,giysiler,
girmeyi başardığın ya da başaramadığın okullar da değildir.

Hayat;
Kimi sevdiğin ve kimi incittiğindir.
Kendin için neler hissettiğindir.
Güven ,mutluluk,şefkattir.
Arkadaşlarına destek olmak ve nefretin yerine
sevgiyi koymaktır.

Hayat;
Kıskançlığı yenmek,önemsemeyi öğrenmek ve
güven geliştirmektir.
Ne dediğin ve ne demek istediğindir.

İnsanların sahip olduklarını değil,kendilerini olduğu
gibi görmektir.
Her şeyden önemlisi hayatı,başkalarının hayatını
olumlu yönde
etkilemek için kullanmayı seçmektir.

İşte hayat bu seçimden ibarettir.
İnsanların en acizi dost edinemeyen,
Ondan daha acizi ise dost kaybedendir