Neler yeni
Kullanıcı:
Blog Manşetler

Muhteşem Aşk Şiirleri ..

Bir yanım hep eksik hep yarımdı yokluğunda. Neyi özlediğimi, neyi beklediğimi bile bilmiyordum. Neyi aradığımı, neyi istediğimi bile fark eetmiyordum. Yollarım vardı benim.. Önümü görmeden, bilmeden nereye varacağını, gittiğim. Bazen hızla koştuğum, bazen yavaş adımlarla yürüdüğüm. Yolların sonu karanlıktı, sen çıkmadan önce yollarıma.
 
Asabiydim ondandı,
Hep mutsuzdum ondandı,
Yıllar yılı saklandım,
Gözyaşıyla kutlandım...
 
Bulutların arkasına gizlenmiş güneş misali, korkuyordum sevdaya göstermekten kendimi. Bütün karanlıklarımı çıkarıp aydınlığa, güneşim olup doğdun dünyama. Susuz kalıp kururken ruhum bir toprak gibi, yağmurum oldun, yağdırdın sevdanı üzerime. Cümlelerimin gizli kalmış özneleri, "sen" li oldular, "biz"li oldular.. Umutsuzluklara ait tüm gözyaşlarımı silip, mutluluğa dair damlalar döktüm gözlerimden..
 
Gidişin de çok ani oldu ya,
Gelişin gibi..
İşin doğrusu;
Varlığına alışmaktan daha zor oldu,
Yokluğuna alışmak.
Alıştım mı bilmiyorum,
Ama mecbur olduğumu biliyorum.
Boşver...
Coşkusuda çok güzeldi varlığının,
Yokluğunun acısı da, hiç fena değil hani...
 
Seni görmediğim zamanlarda, hani hiç dokunmadığım günlerde, hani bakışların değmediğinde bile gözlerime, bir an dahi düşünmedim çıkarıp atmayı içimden. Senli kelimelerim çığlığa dönüştüğünde, kaybolduğunda yokluğunun karanlığında, sen duymadığında bile vazgeçmedim sana seslenmekten. Düşlere, hayallere sarılıp, günlerce gecelerce avundum onlarla. Sensizlikte de sevmeyi öğrendim seni.. Hasretini de sevdim.. Seninle herşeyi sevdiğim gibi.. Varlığının heyecanı gibi sahip çıktım, benimsedim yokluğunun acılarına da.. Güldüreni de, ağlatanı da, sevinçler yaşatanı da, hüzünlere boğanı da.. Sana dair, sevdana dair ne varsa, benimdi onlar da...
 
Soranlara neden böyleyim,
Bilmediğimi söyledim.
Yalandı bu,
Sensizlikti keyifsizlik sebebim.
Gelişinle eksik parçam bir anda tamamlandı..
Sende gördüm ya o an,
Sevinçten nasılda ağlandı...
 
Geldiğinde sona erdi tüm acıtanlar, tüm sancıtanlar. Çıplak yüreğinle basıp yüreğime, dindirdin yaralarımın kanayanlarını.
Dünyama gelmeden önce kapalıydı gözlerim, açtım gözlerimi, uyandım sevdana.
Hiç beklemediğim bir anda, hiç ummadığım bir zamanda tuttun yine ellerimden..
Çıkmazlara doğru giden adımlarımı, döndürüp geriye yürüdüm sana doğru gelen yollara..
Yarım kalmış bir hikayenin bilmediğim bir satırında bıraktığım sevdanı, alıp oradan devam ediyorum kelimelerime..
En güzel dünlerim, en inanılası düşlerimdin sen. Şimdi en yaşanılası bugünlerim, en umut dolu yarınlarımsın benim..
 
Evet, sendin beklenen,
Evet, sendin istenen,
Eksikliği gözlenen,
Yokluğunda özlenen...


Hep "Aşk" Olarak Kalacaksın Sen..
Yüreğimin Kalemiyle Yazılan, Her Satırımda...
 
değişir rüzgarın yönü
solar ansızın yapraklar;
şaşırır yolunu denizde gemi
boşuna bir liman arar;
gülüşü bir yabancının
çalmıştır senden sevdiğini;
içinde biriken zehir
sadece kendini öldürecektir;
ölümdür yaşanan tek başına
aşk iki kişiliktir!..
 
Bu susmaları say,
sayfalarca adını
Sayıkladıklarıma!

Saf bir gaf işte!


''Aşk''

Kuru sıkı laf,
On tenden masal
Dinledikten sonra..
 
Düşlerim vardı

Sana dair.
Ve
Senin o karşılık gözetmeyen sevgine...

Hislerim vardı geleceğe dair
Hep korktuğum, kaçtığım geçmişime...
Hiç bu kadar sevmemiştim uzun zamandır kimseyi
Ve hiç bu kadar cesur değildim yürekten,
Kimse için savaşmamıştım bu kadar
Ve kimse için göz yaşı akıtmamıştım gönülden...

Oysa şimdi
Bilinmez bir yere ve belirsizliğe gidiyorum,
Ardımda seni
Sevgisinden bile emin olamadığım seni bırakarak...

Düşüncelerim yağmurlu, esaretten yorgun
Ve
Her zaman dertleştiğim dalgalar daha hırçın vuruyorlar sahile...
Öfkeli yüreğim
Heyecandan kabarıyor giderek,
Sonra sırdaşım dalgalar durgunlaşıyor,
Bakıyorum
Ve
Gözlerim dalıyor uçsuz bucaksız denize;
Bir cevap arıyorum
biz neydik?
veya
ne yaşadık diye...

Sorularım vardı senin söylediklerine dair
Ve belki de farketmeden yaptıklarına...
Kızgınlığım vardı bu kayıtsızlığına,
Cesaretsizliğine,
Boşvermişliğine...

Cevapsız kalıyordu yüreğimde hepsi
Ama tek bir şeyin yanıtı vardı kalbimde
Vazgeçemediğim sen
Ve
Sana dair olan anlamsız sevgi...

Seni bilinmezliğe zorlayamazdım,
Seni yok edemezdim isteklerimle...
Ben giderken uzaklara ve bilinmezliğe
Şimdi seni geçmişimde bırakıyorum.
Kızgınlığını,
kırgınlığını
ve
sevgini bile bilemeden
Seni kıskanarak,
Seni özleyerek,
Seni hep isteyerek....

Ama bildiğim tek bir şey var :
Kalbim uzaklarda atacak
Senin olduğun yerde


Ve belki de senden habersiz
 
Geceye Otopsi

Gecenin koynunda

Yarasaların kol gezdiği dolunayın gizi vardı

İzi vardı bedenimde kimsenin göremediği



Depresif bir gecede ölüm sessizliğiyle

Hiç düşünmeden vurdum hançeri yüreğime

Kana boğuldu kainat neler çıkmadı ki içinden



Cerahat sızıyordu geceye kan kokusu alan

Akbabalar uçuştu etrafımda..



Ellerimle kavradım yüreğimi uzanıp dolunaya astım

Her kopup yiten parçada İzi vardı bitimsiz sevgilerin



Bir elimde hançer ucundan kan damlayan

Bir gözümde yaş hep kaybettiklerimin ardından...
 
Ve anılarım!

Alt beynimde dizilmişler

Bir hançerde anılarıma!

Öz sıvıları akıyor derinlerinden



Kalıplaşmış ne varsa silinmeyip de içine işleyen

Bir bir düşüyor gecenin kasvetine



İçi boşalıyor, içim boşalıyor...



Her bir anıyı alıp dolunayın ardında ki Yıldızlara asıyorum



Bir otopsi gecesinde öldürdüm ben yüreğimi

Yok ettim anılarımı!



Ve ben şimdi...

Bir ucube, bir sığıntı yaşamla, ölüm arası

Ken / dim / den!



Nefret molasındayım!
 
Yanyana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar.
Ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar.
Ve sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik,
Sarılmak yakar bizi deyip aşkı hep uzaktan sevdik ...
 
İnsan Sevebildiği Kadar İnsandır



Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece

Ve bütün bir gün

Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç
Gelmeyince

Seni aramayınca

Ölesiye ağladın mı

Sonra çekilip en koyusuna yalnızlıkların
Ona ait ne varsa
Bir bir hatırladın mı

Sen günden güne erimeyi bilir misin
Dev bir ağacın vakarı içinde ölmeyi
Bir teselli aramayı
Issız parklarda, tenha sokaklarda
Ve bütün bir şehir uyurken uzaklarda

Deli divane yollara düşüp

Yaşlanmış bir köpek gibi
Eskimiş bir gömlek gibi
Atılmışlığını hissettiğin oldu mu

Sevmekten

Günler geceler boyunca yürümekten
Elin ayağın yoruldu mu

Sen yalnızlığın acısını bilir misin
Unutulmak bir hançer gibi saplandı mı sırtına
İçinde kıskançlığın zehirli çiçekleri açtı mı
Bütün gururunu çiğneyip
Sevdiğinin geçtiği yollarda
Bastığı toprakları eğilip öptün mü


Sen çaresizlik nedir bilir misin


Sen yokluk nedir gördün mü
Yanan başını
Duvarlara vurup parçalamak geldi mi içinden


Sen her gün bin defa öldün mü


Böyleyim diye ayıplama beni
Bir gün kendimi
Sonsuzluğun koynuna bırakırsam
Yaralı ve yenik bir asker gibi

Darılma

Unutma ki

Her seven isimsiz bir kahramandır


Unutma ki

İnsan; sevebildiği kadar insandır.
 
Küf Kokan Bir gece

Sana geL diyemem
Ben kendimden gideLi çok oLdu,
Yüreğime ayazLar vurdu,
ŞarkıLarım öLdü benim bugün,
Ve ısLak bir cama vurdu çocukLuğum.

Küf kokan bir gece devriLiyor üzerime, İçimdeki kentLer darmadağın
DiLimde ısLatmaya kaLktığım cümLeLer hayatın akışında…

PişmanLıkLar ayak bağım, keşkeLer için artık çok geç..
BeLki sabahLarım nedenLer iLe doLar taşar ve bir soru işareti oLurum kendimde.
BeLki de kıyametLer koparırım kendimde kim biLir.
İLikLerime kadar hissediyorum öLümü

Ama korkmuyorum.
Şimdi bakışLarımdan şiirLer düşüyor,
Ve vuruyor beni dört bir koLdan,
Eşkıya duyguLarımı tutukLuyorum göğüs kafesimde,
DeLi gömLeği giydiriyorum düşLerime.
AynaLarda hüzün rengi; bakışLarımda mana yok.
Karantina zamanLara sıkıştırılmış, güLüşLerimin tozu avuçLarımda
Ve gecenin körü çarpıyor suratıma.

GözyaşLarımdan yangınLar çıkarıp yakmalı bu yüreği…
 
Ey gecelerin sessizligi,
Kaybolsam zifiri karanliginda,
Koşsam uzun ve sessiz yollarinda,
Dilegimi kabul edip getirirmisin O’nu bana ?
 
Ey gecelerimin sessizligi,
Bir isik yakarmisin yalnizligima,
Kurtarirmisin beni içimin karanligindan,
Kokusunu getirirmisin sevdiğimin bana rüzgarinla.?
O’na olan özlemimi dindirirmisin ?
Benden uzak olmasinin korkunu atarmisin yüreğimden ?
 
Ey gecelerin sessizligi,
En çok beni ...
Karanliginda tek başıma kalmak,
Aşkımın gözlerine doya doya bakamamak
Üzüntünün kucaginda aglamak,
...Yakar !
 
Ey gecelerin sessizligi,
Sen hiç yildizlarina hasret gece geçirdinmi ?
Sen hiç kendi kendini kandirdin mi ?
Sen hiç yalan söyledin mi ?
Sen hiç unutamadigin halde “unuttum” dedin mi ?
Sanmam..!
Ama ben yüregim yarali hepsini yaptım.
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Geri
Üst