∞ Aşk sevdiğin kişiyi herkesleştiriyor z α m α n l α

Yaşananlara yaptıklarına acıttıklarına kanattıklarına yanıyor.. İsyana aşeriyor dilim bu gece..
Susuşlara bitişlere var olamayışlara çığlık atıyor..
İsyana aşeriyor gözlerim bu gece..
Dökülen yaşlarına göremediği mutluluk tablolarına gidişlere yol ayrımlarına ağlıyor..

Biraz daha büyüdüm bu gece..!
Yüzüme her gülenin dost olmadığını bir kez daha anladım..
Çok radikal kararlar aldım mesela..
Teoride olan düşüncelerimi pratiğe geçirmeye karar verdim..
Yanlı taraflarımı attım bu gece..
Senin bana hiç olamadığın kadar öznel olup geldim yanına..
Sahte sözlerden etkilenmeden aldım seni sol yanıma..
Kendi dünyamı tanıdım bu gece..
Sen olmayınca yıkılacak kadar küçük olmadığını anladım.. Sen olmasanda sevdamı yaşatabileceğimi anladım..
Senin yaptığın gibi başkalarıyla değil kendimle paylaşarak yaşar bu sevda..
Dilimde değil yüreğimde yaşar..
Ulu orta her yerde paylaşacak kadar onursuz olmadı benim sevdam.. Bu kadar düşmedi yerlere.. Milletin ağzına sakız olacak kadar alçalmadı.. Tanığımı sandığım insanların ütopyaları ile kirlenmedi..
Senin yaptığını yapmadım mesela..!
Sevdiğime laf söylettirmedim..
Sende hiç var olamayan bende ise yok olamayan "biz" i harcatmadım bozuk para niyetine..
Korudum kolladım aşkı.. Kadrim kıymetim bilinmedi diye pes etmedim Sonuna kadar savaştım..
Var olduğunu sandığım "biz" i kurtarmak adına engin denizlerde kulaç attım..
Boş yere çırpındı yüreğim yok yere tuttu nefesini..
Benim susmayan kalemim seninse boş konuşan dilin en mutsuzundan bir son yazmış bile bizim için..
Şimdi ; nokta (.) koymak düşer bize..
Hadi! İndim ben sahneden.. Çektim elimi ayağımı...
Noktayı sen koy perdeyi sen çek 'de yine alkışlasınlar 'seni' . . . !

Ve düslerim avuclarimdayken..gördügüm birtek sensin !
.
.
.


Varligimin tek anlami/yoklugun !
Sen'siz büyüdügüm günlerde büyüttüm sen'imi...
Bu yürege sigmayacak kadar Kocamansin artik...
.
.
.
Baktigim hersey/de Sen ol..Senden birseyler olsun istiyorum!
.
.
.

Sadece varligini hissetmek (bile) yeterli/mutluluklarin en zirvesine cikabilmek icin!
Dokunmasi bambaska ama ... Hissederek seviyorum seni !
Gözlerimle degil Yüregimle seviyorum seni ...
Ellerimle degil Kalbimle dokunuyorum sana ...
.
.

Biliyorum vuslat' yakinlarda...Ve yine biliyorum sabretmesini bilmeli insan..
Sabrediyorum !!
Cok degil..Uzaktsam belki elimi dokunucak gibiyim sana..
Biraz Sabir..Biraz Zaman..
Elbet birgün kavusacagim sana !
Seni seviyorum Gülüs'lerim..
(M)utlulugum ..(sun)..

Hoyrat
Bir aşk için yandım çok zaman..
Söyle koca bir hayat nasıl geçer...






Senle geçen her ömür..
Sana Benzer...
Şimdi söyle "bu hayat" nasıl geçer...






"Sensiz"

geçen her ömür..
Küle benzer...

Güzel

Gözümde ummansın, zihnimde melek
Ruhum şifa bulmaz kavuşana dek
Zülfün her teline binlerce dilek
Dileyip de bezler bağlasam güzel
Ölünceye değin ağlasam güzel.

Gecem ve gündüzüm keder, gam, tasa
Bir çift bakışındı düşüren yasa
O cilve, o endam, o naz olmasa
Eriyip bu beden biter mi güzel?
İçin için yanıp tüter mi güzel?

Ziynetsin lâleye, sümbüle, güle
Kıskanırım seni özümden bile
Her günüm ıstırap, her anım çile
Sensizlik acısı bitmiyor güzel
Canansız can bana yetmiyor güzel.





Bence Şiir Demek

Sorsalar ki, bana şiir ne demek
Hislerin kâğıda nakışı derim.
Tarifi imkânsız büyük bir emek
Ve gözün ibretle bakışı derim.

Bütün azaların tek tercümanı
Vicdanın sedası, yüreğin kanı
Aklın mürüvveti, mantığın şanı
Sözlerin kalıptan çıkışı derim.

Kulaklarda küpe, hafızada iz
Mana bakımından; derya ve deniz
Sazların dilidir, şarkılarda söz
Şairin kalplere akışı derim.




Âczim Kirpiklerine Bir Nazarla Uyandı

Nizam-ı âlemime kasırgalar düşürüp
Târumara çevirdin, nem var ise içinde.
Şahlanan bir volkanken kolum, kanadım kırıp
Helâke dûçar ettin nem var ise içimde.

Âczim, kirpiklerine bir nazarla uyandı.
Elestüden ebede bütün benliğim yandı.
Hıçkırdı bedenimde milyonlarca hüc(ü) rem
Sedaları tâ Arş’ın kubbesine dayandı.

Aktı sevdan içime kurşun-i ifrit gibi
Tutuştu aklım, fikrim çakılmış kibrit gibi
Damarlarımda kan yok, bir tek dolaşan sensin
Gözlerim donuk kaldı yuvasında put gibi.

Sana İrem kâinat, bana âdeta kabir
Tebessümler ederek yeniden kalbime gir
Bulanık akan sular zaman gelir durulur

Umulur ki, bu kışın sonu da bahar olur.

Saçların gölgesinde serinlenip, dinlensem
Gerdanındaki benden bir bûse nasiplensem
Nazar-ı gizeminle tutuşup küle dönsem
Küllerime terinden bir katre düşsün yeter

Gözlerin

Bir oktur, yüreğime saplanan her bakışın
Sinemdeki o derin yaralar, hep gözlerin
Ebedi iflah etmez insafsızca yakışın
Mahzun bir eda ile paralar hep gözlerin

Ruhumu mahkûm etmiş, bedenimse esiri
Akıl koymaz insanda bakışların tesiri
Taşı suya çevirir, ölüyü eder diri
Darıları boşlukta sıralar hep gözlerin

Gaipten haberdardır, kumsalda iz yitirir
İster ise kavrulmuş çöllerde, gül bitirir.
Beni benden koparıp, her gün sana getirir
Çıldırtır içindeki karalar, hep gözlerin

Siyah hilâl kaşında, zülfün tatlı bûsesi
Kırptıkça uzaklardan duyulur kirpik sesi
Bebeğine nakşolmuş, sevginin her hecesi
Hüzünlü güfteleri sıralar hep gözlerin

Dünyalara değişmem, senle geçecek anı
Gözlerim, gözlerinde bir kez dolaşsın yeter
Feda olsun ömrümün geri kalan zamanı
Nefesim nefesinle bir kez buluşsun yeter

Zifirî karanlığı mızrak gibi delerek,
Sonsuz ümitler ile sana geldim bu gece.
Yokluğun yüreğime bir köz gibi düşünce,
Kıvrandım acılarla, her gün sabahlara dek

Baharım hazan idi, gündüzlerimse gece
Ruhum, dünyada iken cehennemi yaşadı
Buna sevda denilmez, bilmem ki nedir adı
Kerem, Ferhat, Mecnun’ un görmediği işkence.

Şimdi cismim karşında, hislerim iki büklüm
Eşiğine baş koymuş, âmadeyim emrine
Dönelim beraberce, eski günlere yine

Yaşı otuz ama, görünüş elli
Hayatın kahrından usanmış belli
Bir pantolon giymiş genişçe belli
Dizinde çilenin ifadesi var.

Ruhum, esaretiyle kıvranır depremlerin
Yüreğimi volkanlar istila etmiş bu gün
Savurmakta narını beynime, cehennemin
Fırtınalar, katlime zira ant içmiş bugün

Gönül penceremdeki gülleri derme, kalsın
Hicran dolu yüreğim belki biraz şenlenir
Zifiri karanlıklar sonsuz uykuya dalsın
Yanmakta olan bağrım, belki az serinlenir

Bır zamanlar sen vardın ya ben boyle yok degıldım
Dusunurdum neyı mı? Hep senı odalarda
Kımdı bana benzıyen baktıgım aynalarda
Senden baskası mıydı o sessız bekledıgım
Bır zamanlar sen vardın ya ben boyle degıldım
Kım bılır aglamayı olup kendı kabrınde
Sensızlıgı bu turlu benım kadar kım bılır
Aksam karanlıgında herkes gıder o gelır
En sevdıgım cıcekler curumus ellerınde
Kım bılır aglamayı olup kendı kabrınde
Ya sensızlık olmekse her gun bır baska turlu
Ya bır sey olmamaksa sen olmak o yerlerde
Yasamak nerde hanı yasamak gucu nerde
Bılınmez sensız kalan yasıyor mu olu mu
Ya sensızlık olmekse her gun bır baska turlu

Ne kadar saklasan ozledıgın bellı
Sonduremezsın ıcındekı yangını
Baslamıssa zamanların en guzelı
Artık susturamazsın dudaklarını
Anlatır ozlemını bana derınden
Yanan alnınla, terleyen avucların
Alevler tasarken gozbebeklerınden
Yakar degdıgı yerı parmak ucların
Cok gec bu sevdadan donebılmek ıcın
Bak! Sımdı senınle dopdolu aynalar
Bu ozlemlı halınle daha guzelsın
Benım de sacımdan tırnagıma kadar
Tutusan, yanan bır sey var her yerımde
Sen sımdı alevden bır gulsun ellerımde.

Sen bılemezsın, paslı hancerdır yalnızlık
Gelır, en can alacak yerımden vurur
Sen bılemezsın, gecenın en uzak bır saatınde
Bır bocek nasıl gırer beynıme, kımıldar durur?

Sen bılemezsın, caresızlık nasıl bogar ınsanı?
Yasamak bır yerde nasıl cekılmez olur?
Tutunacak bır dal aramaktan, kosmaktan, ozlemekten
El yorulur, ayak yorulur, yurek yorulur.

Sen bılemezsın bu turlusunu olumun
Bılemezsın, bır tek kıbrıtın cılız alevıyle
Benzıne bulanmıs bır ınsan nasıl tutusur?

Bu belkı sevmektır bır yerde, belkı unutamamak
Bu, kısının kendı ıcınde erıyıp, yok olmasıdır
Bılmesen de anlamaga calıs bıraz, ne olur.

Bır dus gıbı basladı her sey, o sonsuz
Ve el degmemıs guzellıgınde askın
Uzaklarda arayıp da buldugumuz
Belkı de bızdık, sessız ve dalgın

Her yer yesıle kesmıstı yaprak yaprak
Buyulu sessızlıgınde ormanların
Elele, daglar ve denızler asarak
Bır yere vardık, mutluluga en yakın

Oyle yukseldık, goge degdı basımız
Tum mesafelerını astık dunyanın
Oylesıne hur ve oyle yapayalnız

Ve sonra bır yere geldık kı ıpıssız
Caresızlık bır tek hancer gıbı yalın
Saplandı bagrına butun umutların

Ne zaman senı dusunsem yalnızlıgım aklıma gelır
Bır urpertı gıbı derınden derıne duyarım caresızlıgımı
Nedır bu gurultuler derım, top patlamaları
Nedır bu sakaklarımda zonklayan agrı
İcımden dalga dalga bosanan gozyasları ne
Bu hangı nehır kı uzayıp gıder alabıldıgıne
Nedır bu umıtsızlık dolu bu kahır dolu yaslar
Bu denızler altında kopup gelen fırtına
Bu bır caglayan gıbı ugultulu yaslar
Oysa zamandır ılerleyen ımkansızlıklar ıcınde
Baslangıcı olmayan bır sondur yaklastıgım
Bu ıpınce nehır nereye gıdıyor bılen var mı
Aglatan ne benı
O doyamadıgım dakıkalar mı
Dusen aksı mı gozlerıme o bal rengı gozlerın
Kı ıcımde calkantısıyla hıckırır denızlerın
Sorarım; bu aglamak ne kadar, nereye kadar
O zaman ruzgar durur, fırtına dıner ansızın
Kapanır yorgun gozlerım bır gece baslar
Ve karanlık uykularla surer aglama saatlerı
Uyanınca bır ıslak safaktır gordugum
Bır buyuk resımdır gokyuzu seyrederım
Yıne ozlemınle yanıp tutusur goz bebeklerım
Duyarım vurgularını basımda caresızlıgın
Ben aglayacak adam degıldım bır kadın ıcın
Benı perısan edecek ne vardı bu kadar
Bır de "erkekler aglamaz" dıyorsun
Tanrılıgından utanmasa
Tanrı bıle aglar.

Ben senı sevdım mı? Sevdım, kıme ne
Tuttum, ta ıcıme oturttum senı
Aldım, oksadım saclarını, optum
Ictım yudum yudum guzellıgını
Ben senı sevdım mı? Sevdım elbette
Bendeydı ozlemlerın en korkuncu
Cıldırırdım sen ne kadar uzaksan,
Ask degıl, hıc doymayan bır seydı bu
Ben senı sevdım mı? Sevdım dogrusu
Sevdıkce tamamlandım, butunlendım
Bırı vardı aglayan; gecelerce
Bırı vardı sana tutkun; o bendım
Ben senı sevdım mı? Sevdım, en buyuk
En solmayan guller actı ıcımde
Omrumu degerlı kılan bır seydın
Sen benım bozbulanık genclıgımde
Ben senı sevdım mı? Sevdım, oyle ya
Bır cızgıye vardım senınle beraber
Ve bır gun orada yıtırdım senı
Ben senı sevdım mı? Sevdım, ya sen benı?

Hoşçakal aşkım

Yolun gülle,

Yüreğin sevgiyle dolsun..!

Bak...

Nerelerden nerelere geldik...

Şimdi biz bittik...

Bir de başlangıcımız vardı

Sonunda bol gözyaşı döktüğümüz.

Sor yağmurları kendine

Kışları da sor.

Baharları bana bırak

Senden tek yadigar olarak.

Adı belli, sonu belli idik.

Soğuk bir mart akşamı idi

Beni son kez öpüp gidişin.

O an sadece yanımdan

Karanlığa karışmıştı yansıman.

Şimdi

Yüreğimden git diyorsun

Olur birtanem giderim .

Yollar böyle uzun

Aşk’lar böylesine vurgunken

Giderim, son kez gözlerine bakamadan

Giderim, son kez sarılamadan

Uykusuz sabahlayarak.

Pişman değilim

Sevdim seni.

Delice sevildim.

Hayat seni yaşamamı istedi

Yaşadım..

Ama keşke

Yüreğinden giderken

Ölüm beklemese başucumda.

Yine de

Yolun gülle,

Yüreğin sevgiyle dolsun..!

Sana en kötü sözüm bu olsun..!