Bunca Zaman

Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.
 
Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
 
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
 
Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.
 
Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.
 
Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.
 
Niçin yaratıldığını.
 
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.
 
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.
 
Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.
 
Dolar gözlerin, için burkulur.
 
Sevilen gözlerin erişilmezliğini.
 
O hiç beklenmeyen saat geldi mi?
 
Düşer saçların önüne, ama bembeyaz.
 
Uzanır, gökyüzüne ellerin.
 
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın.
 
Geri
Üst