5
EXE RANK
my |ove .~ <3 & so
Fexe Kullanıcısı
Puanları
0
Çözümler
0
- Katılım
- 3 Tem 2010
- Mesajlar
- 5,940
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 29
Cansız bedeni kaç gün kalmıştı o odada bilmiyorum. Bileklerinden akan kan ellerine yayılmıştı önce. Ojeleri artık o çok sevdiği "kan kırmızısı" rengindeydi. Yüzü solmuştu fakat güzelliğine pek fazla etki etmemişti bu solgunluk. Koşup cansız bedenine sarıldığımda hala onu ilk kokladığım gibi kokuyordu teni. Bir müddet konuşamadım, ağlamak istedim ağlayamadım. Gördüğüm bu manzaranın şokuna girmiştim anlaşılan. Böyle hayat dolu bir insanın ani intiharı, kendini değil intiharları öldürmüştü sanki. Telefonuma sarılıp polisi aramayı düşündüm. Fakat arasam bu ölümün ardındaki sırrı asla öğrenemeyeceğimi biliyordum. Belki de beni suçlayacaklardı. Çünkü on-on beş gün önce kadar büyük bir kavga etmiştik. Bitti demiştim, her şey bitti ve o günün saat on ikisinde telefonuma; "kendine iyi bak, bensiz bir hayat seni bekliyor" diye bir mesaj gelmişti. Aman Tanrım! Maria yoksa benim yüzümden mi ölmüştü!
Ah Maria!
Beni bu vicdan azabıyla yaşatmaya hakkın yok!
Bu beklenmedik intihar sebebini mutlaka öğrenmeliydim. Yoksa bir ömür bu vicdan azabıyla yaşamak zorunda kalacaktım. Hızla odasına koştum, muhakkak bir not bırakmış olmalıydı. Ortalıkta görünen bir defter ya da bir hayatın özetini anlatan hiçbir şeye rastlamadım. Tam odadan çıkarken bir fotoğrafa ilişti gözlerim. Maria ve ben; ne kadarda mutlu görünüyoruz.
Neden sonumuz böyle oldu Maria!
Neden!
Ah aptal ben! Ne vardı sanki bu kadar üstüne gidecek. Odada ne olduğunu niye sorarsın ki? Ya da niye bu kadar uzatırsın! Neden söylemeyince maraz çıkartırsın; Neden!
Aman Allah'ım oda!
Evet kesinlikle her şey, kavga sebebimiz olan bu odadaydı. Çok ısrar etmeme rağmen ne bu odaya girmeme müsade etmiş ne de bu oda hakkında tek kelime söylemişti bana. Acaba ne vardı bu odada? Beni aldattığı erkeklerin resimleri mi? Ya da sakladığı büyük bir sır? Bu oda her şeyi çözecekti. Hızla o esrarengiz odaya doğru ilerledim. ilk defa bu odanın anahtarı üstündeydi. anahtarı çevirdim. Fakat bir tereddüt içinde kaldım."ya bir cesetle daha karşılaşırsam."
Biliyorum böyle bir şey olmayacaktı. Fakat ya olursa ihtimali bile psikolojimin tamamen bozulmasına yetiyordu. Daha fazla dayanamadım ve kapıyı açıp içeri girdim.
Bu oda tamamen bana ait bir odaydı. resim çekmeyi seven Maria, her anımı ölümsüzleştirmişti. Ve bir el yazısıyla bir not yazmıştı o mavi duvara...
"sen hiç ölmeyeceksin"
Bu odayı neden benden gizlediğini anlayamamıştım. Resimlerin arkasına baktım. Her resmin arkasında küçük küçük şiirler ve notlar vardı; beni, kendini anlatan. Bir tanesinin arkasında aradığım cevabı bulmuştum sanki. Şöyle yazmıştı Maria;
“Sevgilim bu oda benim mabedim oldu. Dua yerim, tapınağım oldu. Ben seni ilk kez bu odada istedim Tanrıdan. İlk kez bu odada sana şiir yazdım. İlk kez bu odada senin resmini çizdim. Bu oda benim için senden de özeldi. Çünkü bu odada hiç bir kötü yanın yoktu, beni aldatmaların girmedi buraya. Masum olmamana rağmen, bir masum sevgili yarattım ben bu odada. Sen değildin bu sevgilim, hayalindi...Ve Tanrıya yemin ettim, ölmeden ben, hiçbir insanoğlu bu odaya ayak basamayacak diye! Sen son günlerde ısrarcı olmaya başladın. Kırdın, döktün, küfrettin. Aldatan senken benden şüphelendin. Hak etmedin bu odayı benim masum sevgilim, hak etmedin.Yinede kıyamadım ben sana. Öldüm işte. Şimdi dilediğin gibi gezebilirsin bu odada. Ama yalvarırım
hayallerimi çok fazla kirletme!"
"Elveda"
Ah Maria!
Beni bu vicdan azabıyla yaşatmaya hakkın yok!
Bu beklenmedik intihar sebebini mutlaka öğrenmeliydim. Yoksa bir ömür bu vicdan azabıyla yaşamak zorunda kalacaktım. Hızla odasına koştum, muhakkak bir not bırakmış olmalıydı. Ortalıkta görünen bir defter ya da bir hayatın özetini anlatan hiçbir şeye rastlamadım. Tam odadan çıkarken bir fotoğrafa ilişti gözlerim. Maria ve ben; ne kadarda mutlu görünüyoruz.
Neden sonumuz böyle oldu Maria!
Neden!
Ah aptal ben! Ne vardı sanki bu kadar üstüne gidecek. Odada ne olduğunu niye sorarsın ki? Ya da niye bu kadar uzatırsın! Neden söylemeyince maraz çıkartırsın; Neden!
Aman Allah'ım oda!
Evet kesinlikle her şey, kavga sebebimiz olan bu odadaydı. Çok ısrar etmeme rağmen ne bu odaya girmeme müsade etmiş ne de bu oda hakkında tek kelime söylemişti bana. Acaba ne vardı bu odada? Beni aldattığı erkeklerin resimleri mi? Ya da sakladığı büyük bir sır? Bu oda her şeyi çözecekti. Hızla o esrarengiz odaya doğru ilerledim. ilk defa bu odanın anahtarı üstündeydi. anahtarı çevirdim. Fakat bir tereddüt içinde kaldım."ya bir cesetle daha karşılaşırsam."
Biliyorum böyle bir şey olmayacaktı. Fakat ya olursa ihtimali bile psikolojimin tamamen bozulmasına yetiyordu. Daha fazla dayanamadım ve kapıyı açıp içeri girdim.
Bu oda tamamen bana ait bir odaydı. resim çekmeyi seven Maria, her anımı ölümsüzleştirmişti. Ve bir el yazısıyla bir not yazmıştı o mavi duvara...
"sen hiç ölmeyeceksin"
Bu odayı neden benden gizlediğini anlayamamıştım. Resimlerin arkasına baktım. Her resmin arkasında küçük küçük şiirler ve notlar vardı; beni, kendini anlatan. Bir tanesinin arkasında aradığım cevabı bulmuştum sanki. Şöyle yazmıştı Maria;
“Sevgilim bu oda benim mabedim oldu. Dua yerim, tapınağım oldu. Ben seni ilk kez bu odada istedim Tanrıdan. İlk kez bu odada sana şiir yazdım. İlk kez bu odada senin resmini çizdim. Bu oda benim için senden de özeldi. Çünkü bu odada hiç bir kötü yanın yoktu, beni aldatmaların girmedi buraya. Masum olmamana rağmen, bir masum sevgili yarattım ben bu odada. Sen değildin bu sevgilim, hayalindi...Ve Tanrıya yemin ettim, ölmeden ben, hiçbir insanoğlu bu odaya ayak basamayacak diye! Sen son günlerde ısrarcı olmaya başladın. Kırdın, döktün, küfrettin. Aldatan senken benden şüphelendin. Hak etmedin bu odayı benim masum sevgilim, hak etmedin.Yinede kıyamadım ben sana. Öldüm işte. Şimdi dilediğin gibi gezebilirsin bu odada. Ama yalvarırım
hayallerimi çok fazla kirletme!"
"Elveda"