10
EXE RANK
By.BuRkay
Fexe Kullanıcısı
Puanları
0
Çözümler
0
- Katılım
- 29 Haz 2009
- Mesajlar
- 10,428
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 31
- Web sitesi
- www.netbilgini.com
Sus dilim, kanatma dudağı daha fazla, yaralanma
Kayıplar töreninden geçiyoruz,
alkışsız yürüyüşler ayağımızda.
Şiir uzun yola çıktı, sevilen kırgın ve sessiz.
bir şarkı daha yanaştı gözyaşına
Bir ayrılık daha kapıda..
ah dilim!
Ben sana seviyorum deme demiştim...
Gidelim ne olur, kalmayı beceremiyoruz işte.
Nedendir bu ısrar ve inat. Kalk gidelim !
Yürü gidelim, kalınca dağlanıyoruz, üstümüze yapışıyor bize ait olmayan
suskunluklar.
Duyuyor musun dilim, davran gidelim. Kalmayı istesek de, tek
taraflı istekler doyurmuyor yüreği.
Hüznüm uyandırdı bu sabah,
alnımdan öptü. Demli bir yalnızlıkla karşıladım günü.
Geceyi benimle geçiren bir şarkının dudaklarına asıldım, kanattım.
İçimde incinmiş
bir çocuk, boş gözlerle bakıyor etrafına.
şehir suskun ve mavi. Sokakların telaşı insanların yüzüne vurmuş. Ne çok insan var, ne çok yalnızlık, ne çok yetişmeme korkusu, ne çok acı.....
Hiçbir şeye inanmıyoruz artık.
İnançları zedelenen ne çok insan var. En ufak bir hatada,
silip atıyoruz değer verdiklerimizi. Paylaşılan onca zaman ve sevgi bile
görünmez oluyor.
Sevgi, artık tek başına birleştiremiyor ayrılan elleri.
Şehir...suskun ve mavi.
Her şeye rağmen sevgiden korkma diyor. Şehirler
acımızı hisseder gibi kollamaya çalışıyor.
ay dilim! Acıyor...
Kayıplar töreninden geçiyoruz,
alkışsız yürüyüşler ayağımızda.
Şiir uzun yola çıktı, sevilen kırgın ve sessiz.
bir şarkı daha yanaştı gözyaşına
Bir ayrılık daha kapıda..
ah dilim!
Ben sana seviyorum deme demiştim...
Gidelim ne olur, kalmayı beceremiyoruz işte.
Nedendir bu ısrar ve inat. Kalk gidelim !
Yürü gidelim, kalınca dağlanıyoruz, üstümüze yapışıyor bize ait olmayan
suskunluklar.
Duyuyor musun dilim, davran gidelim. Kalmayı istesek de, tek
taraflı istekler doyurmuyor yüreği.
Hüznüm uyandırdı bu sabah,
alnımdan öptü. Demli bir yalnızlıkla karşıladım günü.
Geceyi benimle geçiren bir şarkının dudaklarına asıldım, kanattım.
İçimde incinmiş
bir çocuk, boş gözlerle bakıyor etrafına.
şehir suskun ve mavi. Sokakların telaşı insanların yüzüne vurmuş. Ne çok insan var, ne çok yalnızlık, ne çok yetişmeme korkusu, ne çok acı.....
Hiçbir şeye inanmıyoruz artık.
İnançları zedelenen ne çok insan var. En ufak bir hatada,
silip atıyoruz değer verdiklerimizi. Paylaşılan onca zaman ve sevgi bile
görünmez oluyor.
Sevgi, artık tek başına birleştiremiyor ayrılan elleri.
Şehir...suskun ve mavi.
Her şeye rağmen sevgiden korkma diyor. Şehirler
acımızı hisseder gibi kollamaya çalışıyor.
ay dilim! Acıyor...