son bahar yanlızlığı

SONBAHAR YALNIZLIĞI Gecenin en derin karanlığında,
Soğuk ve yağmurlu bir günde,
Dalında bir yaprak bile olmayan ağacın dibinde,
Sensizlikten utanırcasına yazıyorum,yazmak istediklerimi,
Bir ıslık gibi fırtınalar üzerime yaslanıyor.
Bulutlar kıvranmaya fırsat vermeyecekçesine takipte,
Hesapsız dolanıyorum,
Karanlıkta yavrusunu kaybetmiş kuş gibi,
Kapılar ardıma kapanıyor gizlice,
Yağmur sesiyle uyanıyorum,soğuk bir rüyadan,
Kaybolmayacak bir sis ve dumandan,
Gözlerimi kapıyorum ellerimle,
Özgürlüğü silik kapılı duvarların, izlerinde arıyorum;
Duvarları yıkık bir odanın gölgesinde,
Ağaçların bahara hazırlanışını ve heyecanını izliyorum,
Yıpranmış kağıdın üzerine,
Yıldızların ışığıyla yazıyorum,
Dostundan, ailesinden parçalanmış çocuklarla,
Ve o çocukların anayurdu olan sokaklarda,
Tamamlanmamış bir aşk hatırasını,
İlk ve son kez yazıyorum,
Soğuktan titreyip kalem tutan parmaklarla.
ABDULKADİR
AKTAY