Şapka diyecekken kıçım diyen türkücüler

Rojin öyle şeyler anlattı ki... Bir solukta okuyacaksınız. Kürtçe türkü söylerken şapkaya "kıçım" diyen sanatçılar varmış... İNTERNETHABER
Nur Akman

Rojin’e “Güzelleştin sen, üniversitede böyle değildin” dedim. “Kıllarımı aldım, kılpayı güzellik” diye espri yaptı. Ama aslında “kılpayı” Rojin’e çok uygun bir kelime… Kılpayı okumuş, kılpayı şarkıcı olmuş ve hatta kılpayı hayatta kalmış…

90’lı yılların başı, Ankara. Üniversite yılları… Rojin’i o günlerden hatırlıyorum. Aynı okula gitmiyorduk ama çok ortak arkadaşımız vardı, aynı mekanlara 'takılırdık', belki bir iki kez sohbet ettik. Siz şimdi onu bir şarkıcı olarak tanıyorsunuz ama o aslında tiyatro bölümünün parlak öğrencilerinden biriydi.

Herkes onun hakkındaki efsaneyi anlatırdı birbirine… “Biliyor musun tiyatro sınavında hocalar Rojin’e 'ne hazırladın' diye sormuşlar. Rojin de ‘siz ne istersiniz’ diye cevaplamış”

Sınavına girilen okul da öyle böyle değil, Ankara Devlet Konservatuarı… Herkesin girmek için kapısına dizildiği, torpillerin sıraya girdiği bir okul…

- Sen anlatsana Rojin?

25 tane oyun hazırladım. Herkes iki tane hazırlamıştı. Oynadığımda bana habire değiştir diyorlardı. Şarkı değiştirir gibi karakter değiştiriyordum. Oğlu öldürülmüş bir karakteri oynuyordum, arkasından yaşlı bir kadını… Almak istemedikleri için “değiştir yavrum, değiştir çocuğum” diyordu sürekli Cüneyt Gökçer.

- Niye almak istemiyorlar?

Diksiyonumun bozuk olduğunu söylüyorlardı, Adana’dan geldiğim için. Halbuki ben iddia ediyordum “o kadar kötü değil diksiyonum” diye… Demek ki varmış, geliyürüm, gidiyürümlar, gırtlaktan konuşmalar varmış. 3-4 tane okulu birden kazandım. Diyorlardı ki “kızın torpiline bak” Halbuki evden kaçmışım ne torpili?

Adana’da Mardinli bir baba ile Suriye’li bir annenin kızı olarak doğdu. Babam “demokrasiyi kapıda ayakkabılarıyla birlikte bırakırdı” diyor. Yani dışarıda herkesin yardımına koşan adamın evde çocuk terbiye etme biçimi dayak… Rojin tiyatro kurslarına gitmeye başladığında da zincirle dayak yiyor babasından…

- Adana’da Kürt anne babanın kızı… Fakirlik içinde büyümüşsün, nerden bulaştın tiyatroya?

Ben Adana Belediye Konservatuarı’nda kursiyerdim. Haftasonları oraya gidip geliyordum. Dayağımı da yiyordum babamdan ama her hafta sonu gidiyordum… 2 sene devam ettim.