MÜhebbet

demir parmaklıklar ardından yazıyorum sana
neler çektiğimi bir ben bilirim bir allah
hergece başımı koyduğum soğuk yastıkta
seni düşünür seni anar seni yaşarım
elbet bitecek birgün bu hasret
bir martı gibi bende özgür kalacağım
uçacağım sonsuz mavilikte
kalbinin en derin köşesine taht kuracağım
gelecek o günler biliyorum
yada bir umut deyip kendimi kandırıyorum
belki ogün sen olmayacaksın
karşıma geçip bir adamın kolunda bana hava atacaksın
ah ulan yine demir parmaklıkların ardı gözüktü
oysa daha şimdi çıkmıştım
bir martı gibi özgür kaldım derken
yine onun bokuna içeri atıldım
çıkardılar hakim karşısına
sordu hakim neden yaptın diye
sustum cevap vermedim yine sordu yine sustum
sonra döndü önüne karıştırdı sayfaları
ve yaz kızım dedi karar
ayağa kalktım cezama razıydım
üç kelime çıktı ağzından
yaz kızım MÜHEBBET