İntizam-ı Kelam - Yitiremedim Yıllarımı

Üzgünüm,samimi gelmedin bugün
sanırım ayrılık kapında ağlamaklı yüz ve
son hüzün
kimim ben,diyip sorgularsın hayatını

irdelersin bulgulardan sonuca varma yollarını
zordayım,karara
varmalıydım
nihayetinde bazı dostlarımla buzlarım erimez
sade ben
olmalıydım diyip gözümden yok olursan anlarım
beni kalpsiz mi sandın

kaderin en basit cilvesiydin
ben değişsemde aynı kalma yoluna gittin iyi
de oldu yani
aynı kısır döngülerde turlamaktan bıkkınım
zati sen karara
varmasaydın ben susardım ani
koptu fırtınam bu girdabın sürükletir beni
kıyılara
vursalarda sarsılırmıyım
önce sendeler sonra yerimi
almalıymışım
yıllarımdan haftalar gider alışmalıymışım

Bazen duramaz
bu ne fırtınalar
kopsam bir avuç beni fırtına sar
girdapların olsun
ölümder gerçek seni durduracak biri
var
onu ben bilirim,bana sormak hiç aklından geçmez
yeniden duysam ne
olur,bir üzülsem bin ah işitsem derdim ben

feryadım olanlara
düşmanlık beslemedim
duymuyor pişmanlık
dost görüneni sanma ki sadıktır

bana söyle sana kim olduğunu söyliyeyim
bari yüzünü görmiyeyim,hadi git
bitir de geleyim
zamanlarımdan geçen ay
bugün haftalar olsa da yılları
yitiremedim(yitiremedim yıllarımı)

İcazet,gösterirsen kârlı çıkarsın

bu kıssalardan hisse çıksa anlatırım bil hassa
işin ehli ol ve idrak
eyle bunu müstesna yönünden
incelersen yine de hoş edayla gel

aşikârım,alevin beni nası yaksın
kor düşer içime seni de alev alsın

tezim yoktur yarından ve senin yanına varmadan
söyle kalp huzura
düşmeden nasıl da nefes alsın
istilayı başlatır bu hücreler
teslim olmak
istemem rehin kaldı ruh bedende,çıkmak istemez
hazırım buna herşeye gücüm
yeter mi bilemem ama bu son sefer
yani zaman geçen haftalardan ibaret

peki yıllar,söyle bu mudur adalet
bildiğim bir hakikat var ve ben
cayamam
içimden sana düşen tek şeydir metanet