İntizam-ı Kelam - Düşünürsen Hatadır

Küllerinden doğar alev olup içimde yananlar
ve sen doğarsan ölümü
gerçekleşir kalbin
bir zamanlar dibine sarsak
hayalin ve serüveninde
kahraman
ben masal,sen misal,bu sadece bi hayal
verdiğin güzergah sanki okyanus açıklarında
tek kalırsın işte harap olmuş garip sandalınla

yıkıverirler en sonunda
düşersin hep yanında
ben olurmuyum bu meçhul hayat denklemin kısa

yüzüne baktığımda çelimsiz bir düşünceyken
ben bu hali tanırdım
özünden,düşersen gözümden
seni tutacak yok artık bu koca diyarı seyrederken

meftun ol ve gönül bağını sıkıca bağla iplerinden
sarkıtır hayat

yaşamın ufku genişler ve direnmekten yorgun olsam
bi çare durulsam

dön desem ne değişirdi,bendim gafil avlanan
sonunu kestiremedim yani bu kez sadece benim hatam

Yansın efkarım,yine tutuşturursa bırak kaybolsun
küllerimiz
ben öyle utanç duysam bile sen vurdumduymazlık izinden git

direnmek zor
geliyorsa bir an düşünürsen hatadır
kaç yarın çok geç olabilir
geri dön
desem aldırma sakın bu benim hatam

Benimdi son karar
evet kolaydı
hepsi cesaretimi toplamak kadar
ve düş kurardı öyle

kendi ışığını bulmadıkça insan ne kadar hata yapar

hep mi ömrü derleyip toparlar
bardağın boş yanından doluyu sök çıkar

bilirim imkansızlık imkanlar doğurur sen kazan
gayret et,yarın geç
olmasın gözünde büyümesin tüm işler
henüz pişmanlık uzak bir ihtimal

utanç kibiri dize getirdi
ummadık bir anda nefis kendi rızasıyla gafletine yenildi
meydan okudu
hayatın bu saçmalıklarına ve sana
direnişin son evresinde gücünü nefret
bitirdi
kimi zaman korkularına biçilemeyen bi kaftandır susmak
bazen de
erdemliktir konuşmak
gönülde var olan fikirde muhtelifse
yani bir
bakımdan mutaassıp bir karar oldu haklı çıkmak