7
EXE RANK
-тнє αLуx-
Fexe Kullanıcısı
Puanları
0
Çözümler
0
- Katılım
- 21 Tem 2009
- Mesajlar
- 7,782
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 39
- Web sitesi
- www.netbilgini.com
GLADIO
CIA, 1947 Ulusal Güvenlik Yasası ile kuruldu. Daha yasanın mürekkebi kurumadan, hortlaklar ordusu yasanın temel boşluğundan sökün etti. Yasada, CIA “zaman zaman Ulusal Güvenlik Konseyi’nin talimatları doğrultusunda başka görevler yapabilir, başka işlevler görebilir” deniyordu. Bu kasıtlı muğlak ifade, “ulusal güvenlik” adına, yarım yüzyıl canice faaliyetlerin yürütülmesinin kapılarını açtı.
Ulusal Güvenlik Konseyi’nin zorunlu gördüğü ilk görevlerden biri, İtalyan demokrasisini yıkmak oldu; elbette demokrasi adına... İtalya, 1948 seçimlerinde solcu bir yönetimi iş başına getirecek gibi görünüyordu. Milyonlarca dolar, Washington’un istediği adaylara, Mussolini’nin partisinin kahverengi gömleklerinden arta kalan haydutlara ve öteki Nazi işbirlikçilerine İtalyanların oy vermelerini sağlamak amacıyla propaganda yapmak ve oy satın almak için dağıttı. Ayrıca, seçimin sonuçları ABD’nin istekleriyle bağdaşmadığı taktirde, yiyecek yardımının kesileceği dedikodusu yayıldı.
ABD, 1948 seçimlerinde, şiddete başvurmak zorunda kalmadan istediğini elde etti. Fakat 1990’da ortaya çıktığı gibi, CIA, savaş sonrası İtalya’sında, haritalarda işaretli örtülü silah ve patlayıcı depoları bulunan gizli bir yarı askeri ordu kurmuştu. Gladio Operasyonu adlı bu harekat için ileri sürülen bahane gülünçtü: Sovyet işgali tehdidi.... Fakat gerçek amaç hiç öyle eğlenceli değildi. Gladio’nun 15.000 askeri, hizadan çıktığı taktirde İtalyan hükümeti devrilmek üzere eğitildi.
Benzer gizli ordular, çoğunlukla ve doğal olarak eski SS subaylarının komutasında Fransa, Belçika, Hollanda ve Batı Almanya’da oluşturuldu. Bu ordular salt Rusların yollarını gözlemedi. Büyük bölümü hala açıklanmayan dev cephanelikler kurdular, solcuların kara listesini çıkardılar. Fransa’da Cumhurbaşkanı De Gaulle’ü öldürme komplosuna katıldılar.
Gladio’nun pek çok üyesi, P-2 diye bilinen başka gizli örgütün mensubuydu. P-2 de CIA tarafından finanse ediliyordu. P-2, Vatikan, Mafya ve Dünya Antikomünist Birliği (World Anti-Communist League) adlı uluslar arası faşist şemsiye örgütüyle de bağlantılıydı.
P-2’nin uzmanlık alanlarından biri provokasyon tertiplemekti. Kızıl Tugaylar gibi solcu örgütlere ya sızıldı ya bu örgütler finanse edildi ya da kuruldu. Sonuç, solun suçlanmasına neden olan, 1978’de İtalya Başbakanı Aldo Moro’nun öldürülmesi yada 1980’de Bologna tren istasyonunun bombalanması gibi terör eylemleri oldu. Gerginliği tırmandırma stratejisinin amacı, şiddet eylemlerini kışkırtarak, İtalyanları, solun tehlikeli ve şiddet yanlısı olduğunu inandırmaktı.
Kaynakça :
Warren Hickle, “The CIA’s Secret Army activity in Italy” 22 Kasım 1990; Patrice Claude, “Strange tale of terrorism, sabotage shakes Italy” 14 Kasım 1990; William Scobie, “Secret Army’s war on the left” 18 Kasım 1990; Mark Zepezauer “The CIA’s Greatest Hits” 1994
CIA, 1947 Ulusal Güvenlik Yasası ile kuruldu. Daha yasanın mürekkebi kurumadan, hortlaklar ordusu yasanın temel boşluğundan sökün etti. Yasada, CIA “zaman zaman Ulusal Güvenlik Konseyi’nin talimatları doğrultusunda başka görevler yapabilir, başka işlevler görebilir” deniyordu. Bu kasıtlı muğlak ifade, “ulusal güvenlik” adına, yarım yüzyıl canice faaliyetlerin yürütülmesinin kapılarını açtı.
Ulusal Güvenlik Konseyi’nin zorunlu gördüğü ilk görevlerden biri, İtalyan demokrasisini yıkmak oldu; elbette demokrasi adına... İtalya, 1948 seçimlerinde solcu bir yönetimi iş başına getirecek gibi görünüyordu. Milyonlarca dolar, Washington’un istediği adaylara, Mussolini’nin partisinin kahverengi gömleklerinden arta kalan haydutlara ve öteki Nazi işbirlikçilerine İtalyanların oy vermelerini sağlamak amacıyla propaganda yapmak ve oy satın almak için dağıttı. Ayrıca, seçimin sonuçları ABD’nin istekleriyle bağdaşmadığı taktirde, yiyecek yardımının kesileceği dedikodusu yayıldı.
ABD, 1948 seçimlerinde, şiddete başvurmak zorunda kalmadan istediğini elde etti. Fakat 1990’da ortaya çıktığı gibi, CIA, savaş sonrası İtalya’sında, haritalarda işaretli örtülü silah ve patlayıcı depoları bulunan gizli bir yarı askeri ordu kurmuştu. Gladio Operasyonu adlı bu harekat için ileri sürülen bahane gülünçtü: Sovyet işgali tehdidi.... Fakat gerçek amaç hiç öyle eğlenceli değildi. Gladio’nun 15.000 askeri, hizadan çıktığı taktirde İtalyan hükümeti devrilmek üzere eğitildi.
Benzer gizli ordular, çoğunlukla ve doğal olarak eski SS subaylarının komutasında Fransa, Belçika, Hollanda ve Batı Almanya’da oluşturuldu. Bu ordular salt Rusların yollarını gözlemedi. Büyük bölümü hala açıklanmayan dev cephanelikler kurdular, solcuların kara listesini çıkardılar. Fransa’da Cumhurbaşkanı De Gaulle’ü öldürme komplosuna katıldılar.
Gladio’nun pek çok üyesi, P-2 diye bilinen başka gizli örgütün mensubuydu. P-2 de CIA tarafından finanse ediliyordu. P-2, Vatikan, Mafya ve Dünya Antikomünist Birliği (World Anti-Communist League) adlı uluslar arası faşist şemsiye örgütüyle de bağlantılıydı.
P-2’nin uzmanlık alanlarından biri provokasyon tertiplemekti. Kızıl Tugaylar gibi solcu örgütlere ya sızıldı ya bu örgütler finanse edildi ya da kuruldu. Sonuç, solun suçlanmasına neden olan, 1978’de İtalya Başbakanı Aldo Moro’nun öldürülmesi yada 1980’de Bologna tren istasyonunun bombalanması gibi terör eylemleri oldu. Gerginliği tırmandırma stratejisinin amacı, şiddet eylemlerini kışkırtarak, İtalyanları, solun tehlikeli ve şiddet yanlısı olduğunu inandırmaktı.
Kaynakça :
Warren Hickle, “The CIA’s Secret Army activity in Italy” 22 Kasım 1990; Patrice Claude, “Strange tale of terrorism, sabotage shakes Italy” 14 Kasım 1990; William Scobie, “Secret Army’s war on the left” 18 Kasım 1990; Mark Zepezauer “The CIA’s Greatest Hits” 1994