5
EXE RANK
my |ove .~ <3 & so
Fexe Kullanıcısı
Puanları
0
Çözümler
0
- Katılım
- 3 Tem 2010
- Mesajlar
- 5,940
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 29
Beyaz sayfaları karalamakla başlardı yalnızlık! .
Ve her bir beyazlıkta isimler sayıklanırdı gece yarısı düşlerinden önce.
Sorana kızılır sorgulayana nefretle bakılırdı o zamanlar.
Çünkü bir fırtına tutmuştu beni nereye atmıştı kim bilir?
Beyaz sayfaları karalamakla başlardı yalnızlık ve yalnızlığın ilk cümlesi hep adımı çağrıştırırdı.
Sürgün ve kırgın bir seferiydi anılar!
''''Varsın ama yoksun'''' derdi kendini beni sevmeye inandıranlar.
Oysa ki bu ancak tanrının marifeti olabilirdi.
Sorgulayana tepki verilmez yargılayana acı ile karşılık verilirdi o zamanlar.
Çünkü bir fırtına tutmuştu beni olasılıklara atmıştı.
Beyaz sayfalar.
Karalanmıştı!
Artık sebep ne olursa olsun hiç bir sayfa beyaz olamayacaktı.
Huzurda sadece yalnızlık vardı!
Yağmurun sesi kulaklarımda bir resitali andırsa da gözlerimin önünde cehennem senfoni orkestrası vardı!
Dinleyeni acıtır umursamayanı uyutmazdı.
Çünkü bir fırtına tutmuştu beni.
Oysa ki fırtınanın sahibi de sebebi de bendim!
Beyaz değildi artık sayfalar karalanmıştı!
Bir dilek tutmuştum uçup gitmişti semaya.
Kim tahmin edebilirdi ki yıllar sonra bir sabaha karşı uyanıklığında hayalet muamelesi göreceğimi?
On parmağımda milyonlarca marifet varken bir tek unutmayı beceremediğimi kim bilebilirdi? Aklından geçiren susar içinden taşıran kaçardı. Bir fırtına ki; küllerimi savurur savrukluğumu toparlardı.
Beyazın siyaha dönüştüğü geceler vardı.
Tıpkı bugün gibi karşı kaldırımdan bakardım hayata.
Sessizliğim meşhurdu o zamanlar.
Düşünene de düşündürene de suskunlukla yanıt verirdim.
Aynen şimdiki gibi!
Beyaz sayfaları karalamakla başlardı yalnızlık!
Ve her düşün baş aşağı düştüğü bir beton yığını vardı zihnimde.
Şimdi düşler de gülüşler de bu beton yığınına doğru süratle düşmekte!
Biraz sonra beyaz sayfalar kana bulanacak düşlerin cesetleri üzerinde.
Ve yine bir fırtına tutacak beni!
Yutacak.
Nereye atacak kim bilir!?
Ve her bir beyazlıkta isimler sayıklanırdı gece yarısı düşlerinden önce.
Sorana kızılır sorgulayana nefretle bakılırdı o zamanlar.
Çünkü bir fırtına tutmuştu beni nereye atmıştı kim bilir?
Beyaz sayfaları karalamakla başlardı yalnızlık ve yalnızlığın ilk cümlesi hep adımı çağrıştırırdı.
Sürgün ve kırgın bir seferiydi anılar!
''''Varsın ama yoksun'''' derdi kendini beni sevmeye inandıranlar.
Oysa ki bu ancak tanrının marifeti olabilirdi.
Sorgulayana tepki verilmez yargılayana acı ile karşılık verilirdi o zamanlar.
Çünkü bir fırtına tutmuştu beni olasılıklara atmıştı.
Beyaz sayfalar.
Karalanmıştı!
Artık sebep ne olursa olsun hiç bir sayfa beyaz olamayacaktı.
Huzurda sadece yalnızlık vardı!
Yağmurun sesi kulaklarımda bir resitali andırsa da gözlerimin önünde cehennem senfoni orkestrası vardı!
Dinleyeni acıtır umursamayanı uyutmazdı.
Çünkü bir fırtına tutmuştu beni.
Oysa ki fırtınanın sahibi de sebebi de bendim!
Beyaz değildi artık sayfalar karalanmıştı!
Bir dilek tutmuştum uçup gitmişti semaya.
Kim tahmin edebilirdi ki yıllar sonra bir sabaha karşı uyanıklığında hayalet muamelesi göreceğimi?
On parmağımda milyonlarca marifet varken bir tek unutmayı beceremediğimi kim bilebilirdi? Aklından geçiren susar içinden taşıran kaçardı. Bir fırtına ki; küllerimi savurur savrukluğumu toparlardı.
Beyazın siyaha dönüştüğü geceler vardı.
Tıpkı bugün gibi karşı kaldırımdan bakardım hayata.
Sessizliğim meşhurdu o zamanlar.
Düşünene de düşündürene de suskunlukla yanıt verirdim.
Aynen şimdiki gibi!
Beyaz sayfaları karalamakla başlardı yalnızlık!
Ve her düşün baş aşağı düştüğü bir beton yığını vardı zihnimde.
Şimdi düşler de gülüşler de bu beton yığınına doğru süratle düşmekte!
Biraz sonra beyaz sayfalar kana bulanacak düşlerin cesetleri üzerinde.
Ve yine bir fırtına tutacak beni!
Yutacak.
Nereye atacak kim bilir!?