Alper Ayyıldız - Ben Küçükken

birinci bölüm:
Klakson çalmak istemiştim hep küçükken. Ben küçükken herkesi
kıskanırdım. Dolayısıyla, ben küçükken oyuncak çalardım yan komşunun
bahçesinden. Akülü arabam olsun istemiştim, olmadı. Onlar topla oynardı bense
tenekenin bıraktığı yaralarımla başbaşaydım. Anlamazdım oğlum onları, param
yetmezdi. İçim giderdi� Şimdilerde mikrofonla başbaşayım. Hah ! Çok da
haylazmışım. Kulaklarım esnemiş çekilmekten. Yeni bi� Alper olmak adına çok
da çabalamıştım oysa. Birisi tuttu dediki; �dersine çalış adam ol iyi not al�.
Olmadı� Kafamda kırıklar çoğaldı. Çok kitap bir çok yarar mı
sağlamış ? Yanıldım olmadı. Formül oldu bazen, kopya kağıdı elime dahi sığmadı.
Matematiktense her daim çakmıştım. Mecbur olmadıkça yalan söylenmez sanmıştım.
Bakıyorum da hayli aşmışız, yanılmıştım. Ne denli anlaşıldım ? Ne denli
yıpratıldım ? Anlamazlar onlar işe gelince sorarlar ya bana neden darıldın ? Hah
! Çok şeyimdesin. Elimde çareler tükendi bilindik bi� yerdeyim. Adımı bi� yere
yaz. Yaşımsa yirmi şimdi.
Yapıldı yine bi� caz, Alperin sabır tükendi, aferim !

nakarat:

Küçüktüm. Evet küçüktüm oyunlarla�
Gözüm oralarda değil, mütevaziyim.

Son yazar� Oyun biter, çekip giderim.


ikinci bölüm:
Son dönemde pek bozuk bi� ruh haline sahibim. Yalandı
söylenen, kanardım öncelerde. Sakindim� Şimdi sakinim fakat içten oynuyor.
İnsanoğlu harbi kaypak hem de master degree. Yerine düşen her bi� testi kırılır
ortasından elbet. Ay küserse yıldıza kıskanırım. Emret aybalam yakıldı mektubun, sokak
sonunda çöplükte. İstersen �yüzsüz� de, aşkın ömrü sözlükte� Okudum onca yıl bi�
çok hocam kapıştı benimle. Yarıştım, olmayınca düştüm en gereksiz biçimde.
Gözümde canlanır lise, tadsız üniversite. Bakıp bakıp da ağlardım� Karnem hep
zayıf gelince yediğim her bi� lafı da şimdi özlüyorum. Profösör bakarken anlıyor
sanıp da ben susuyorum. Farklılık yaratmak adına cümle cümle yazıyorum. Susunca
sinsi oluyorum, kusunca çirkef oluyorum.