17
EXE RANK
-k1nq`LioN*
Fexe Kullanıcısı
Puanları
0
Çözümler
0
- Katılım
- 15 Ocak 2010
- Mesajlar
- 17,143
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 32
UZUN süredir beklediğimiz 2010 Dünya Şampiyonası bugün Fildişi Sahili maçıyla başlıyor. Her sporda olduğu gibi oyuncular ve teknik yönetim haklı olarak “Her maça tek tek bakıyoruz” dese de insan doğası değişmiyor. Herkes kendi kafasında şampiyonada ne yaparız. Grupta kaçıncı olursak kimle eşleşir, oradan nereye gideriz hesapları içinde. İYİMSER açıdan bakıp içimizdeki umudu yeşertmek için düşündüğümüzde gruptaki en kilit maç Yunanistan. Grup birinciliği için Komşu’yu devirip İspanya ve ABD’nin grup birincisi olacağını varsayarak finale kadar bu iki favoriden kurtulmayı hayâl ediyoruz. Veya işlerin grupta biraz ters gitme ihtimaline karşı yine gözler hedefte olduğu için 3. olmanın çeyrek finalde ABD’den sıyrılmak adına 2. olmaktan daha iyi olduğu da düşünülüyor.
UZUN vadede bunlar mantıklı görüşler. Ancak bizim Milli Takımımız için işlerin nereye gittiğinden daha önemlisi nasıl gittiği. Türkiye ivmeyle, hız kazanarak oynayan bir takım. Gerek maç, gerekse turnuva için geçerli bu. İki temel sorunumuz sete set durağan oyunda skor üretmekte zorluk çekmemiz ve kötü serbest atış yüzdemizin iyice sorun yarattığı maç sonu oynama becerimiz.
KOMŞU MAÇI FARKLI
TÜRKİYE dağın tepesindeki bir kartopu gibi. İyi bir ivmeyle iterseniz, büyüyerek çığ olabiliyor. Ama durursa güneşte eriyebilir. Bu açıdan o kartopunu aşağı itecek en kritik maç Rusya. Fildişi Sahili maçını çok iyi oynasak bile istediğimiz özgüveni ve tempoyu bize vermeyecektir. Rusya ise sert, disiplinli ve her şeyden çok daha önemlisi düşük tempoda oynayan bir takım. Ruslar’a karşı ritim bulmak, oyunu hızlandırmak, kartopunu aşağı itmek çok zor. Onlar da skor üretmekte zorlanıyor ama hemen bütün 40 dakikayı istemediğimiz bir şekilde sete set oynamak ve maç sonuna yakın skorla gelmek zorunda kalacağız muhtemelen.
Yunanistan ile oynayacağımız maçın havası başka olacak orası kesin. Aradaki rekabet yeter. Ama o maç okun yaydan çıktığı karşılaşma olacak. Türkiye’nin turnuvadaki genel havasını belirleyecek, yayın ne kadar gerildiğini, kartopunun yuvarlanıp yuvarlanmadığını o maçta göreceğiz. Nereye gittiğimizi fikstürden çok nasıl gittiğimiz, rakiplerden çok bizim ne yaptığımız belirleyecek. Ve nasıl gideceğimizi de Rusya maçı.
UZUN vadede bunlar mantıklı görüşler. Ancak bizim Milli Takımımız için işlerin nereye gittiğinden daha önemlisi nasıl gittiği. Türkiye ivmeyle, hız kazanarak oynayan bir takım. Gerek maç, gerekse turnuva için geçerli bu. İki temel sorunumuz sete set durağan oyunda skor üretmekte zorluk çekmemiz ve kötü serbest atış yüzdemizin iyice sorun yarattığı maç sonu oynama becerimiz.
KOMŞU MAÇI FARKLI
TÜRKİYE dağın tepesindeki bir kartopu gibi. İyi bir ivmeyle iterseniz, büyüyerek çığ olabiliyor. Ama durursa güneşte eriyebilir. Bu açıdan o kartopunu aşağı itecek en kritik maç Rusya. Fildişi Sahili maçını çok iyi oynasak bile istediğimiz özgüveni ve tempoyu bize vermeyecektir. Rusya ise sert, disiplinli ve her şeyden çok daha önemlisi düşük tempoda oynayan bir takım. Ruslar’a karşı ritim bulmak, oyunu hızlandırmak, kartopunu aşağı itmek çok zor. Onlar da skor üretmekte zorlanıyor ama hemen bütün 40 dakikayı istemediğimiz bir şekilde sete set oynamak ve maç sonuna yakın skorla gelmek zorunda kalacağız muhtemelen.
Yunanistan ile oynayacağımız maçın havası başka olacak orası kesin. Aradaki rekabet yeter. Ama o maç okun yaydan çıktığı karşılaşma olacak. Türkiye’nin turnuvadaki genel havasını belirleyecek, yayın ne kadar gerildiğini, kartopunun yuvarlanıp yuvarlanmadığını o maçta göreceğiz. Nereye gittiğimizi fikstürden çok nasıl gittiğimiz, rakiplerden çok bizim ne yaptığımız belirleyecek. Ve nasıl gideceğimizi de Rusya maçı.